<< Terug

Het snowboarden

Tijdens de Olympische Spelen van Nagano in 1998, werd het snowboarden voor het eerst als officieel onderdeel opgenomen in het programma. Vanaf de jaren ’70 werd de sport steeds meer ontwikkeld, maar raakte pas echt in een stroomversnelling in de jaren ’90.

Het snowboarden kent drie verschillende stijlen, waar dus ook drie verschillende soorten snowboards voor ontwikkeld zijn: freestyle, freeride en carve. Freestylers richten zich op stunts, sprongen en trucs. Ze bevinden zich vooral in de halfpipe of in speciaal ingerichte funparks. Freeriders zijn veelzijdig. Ze vinden een sprong wagen leuk, maar willen ook goed naar beneden gaan op een geprepareerde of niet/geprepareerde piste. Freeriders voelen zich ook thuis off/piste. De derde stijl is het carven, ook wel alpineboarden genoemd. Carvers richten zich vooral op snelheid. Snelheid maken door middel van bochten carven in de geprepareerde sneeuw is hun specialiteit.

Snowboarders staan in principe dwars op de lengte van het snowboard. Je kunt dus op twee manieren op je board staan: met je linker voet in de voorste binding (dit wordt regular genoemd) of met je rechter voet in de voorste binding (dit wordt goofy genoemd). Meestal staat de voorste voet schuin waardoor de tenen lichtelijk naar voren wijzen. De achterste voet staat wat rechter. Je kunt zelf kiezen hoe schuin je wilt staan. De basis van het snowboarden bestaat uit twee bochten: back-side (hielenkant) en front-side (tenenkant). Je neemt een back-side bocht als je met je rug naar de berg toe draait en een front-side bocht als je met je gezicht naar de berg toe draait.